Tevreden met de kleine dingen in 't leven

De nacht was moeilijk geweest voor Annick, omdat zij last had van misselijkheid.

Een 'anti-misselijkheid pilletje' bracht gelukkig wat verlichting.

Indien Annick niet ziek zou geworden zijn, zouden we vandaag samen met onze Nederlandse vrienden Saskia en Jeroen naar Cactus-festival gegaan zijn.

Jammer dat dit niet is kunnen doorgaan, want het zou zeker en vast een hele leuke dag geweest zijn: goede muziek, mooi weer, leuke vrienden,... 

We konden ook naar een bbq-tje van de familie gaan, maar daar had Annick niet voldoende energie voor.  Het was er nochtans een ideale dag/avond voor.

Annick heeft vandaag echter ook genoten, weliswaar op een andere en minder spectaculaire manier: eens een uurtje naar de manege gaan kijken naar dochter en paard, valiezen maken (de kinderen vertrekken morgenavond naar oma en opa voor 4 dagen), samen met mij eten maken,...

De dag werd beëindigd met het eten van een paar versgebakken pannenkoeken.

Ondanks de chemo, de pillen en de vermoeidheid, kon Annick haar pannenkoeken nog steeds met veel smaak opeten! 

Je merkt dat een mens in moeilijke tijden leert te genieten van de kleine dingen in 't leven.

Misschien moeten we dat ook eens proberen in goede tijden toe te passen.

Morgen zal Annick proberen een berichtje te schrijven.

Groetjes

Nico

quote-tje van Annick er vlug bijgeplakt

Een van de problemen van het streven naar iets

dat buitengewoon, verheven of heilig is,

is dat we daarmee het leven tot ‘gewoon’ hebben gedegradeerd.

We zijn het wonder van het leven zelf uit het oog verloren.

Maar het buitengewone ís juist het alledaagse,

gezien door de ogen van verwondering.