Pillen slikken: een kunst?

Dag,

Naast baxters krijg ik ook wel een en ander aan pilletjes te slikken. Ik dacht jullie daar even wat rond te vertellen. Alle, toch over 1 specialleke.

Want sommige daarvan zijn "lastigaards". Zo moet ik gedurende de eerste week van mijn cyclus tweemaal per dag een cortisone pil nemen. Mr Medrol: ik maak er even een mannetje van om niet alle kwelduivels vrouwelijk te maken zoals we reeds tante Mucositis hebben. Hij ziet er vrij onschuldig uit: geen uit te kluiten gewassen mega-pil waar je geen beginnen aanziet (die heb ik ook), geen rare kleurtjes.



Maar toch is het een venijnige kerel! Wat dan? Hij smelt mega-snel. En dat is niet voor mijn charmes, maar dit proces wordt in gang gezet van zodra hij in aanraking komt met vocht. En logischerwijze is het in je mond direct vochtig. So what? Awel: je moet hem dus in je mond steken en dan vliegensvlug met water trachten door te slikken. Doe je dit niet snel genoeg - wat echt een uitdaging is - dan komt er een smaakje vrij waar ik alleszins niet van hou, om niet te zeggen zo goed als bij kokhals. En 't is een smaakje dat even blijft hangen. Voor de mensen met kinderen: herinner je de snoeten die je kinderen trokken op het moment dat ze voor het eerst fruitpap proefden. Ik heb daar nog foto's van Britt van en volgens mij trek ik nu ook zo'n met afschuw vertrokken gezicht. Fruitpap wordt echter wel lekker na even wennen, maar deze niet hoor.

Uiteraard vinden we daar  na enige aanvaringen ook onze trukjes voor. De practische voorbereiding: groot glas water klaarzetten, iets snel eetbaars en mousse-achtig (platte kaas, yoghurt, ..) ernaast mét lepel. De mentale strijd: "Shit, 't is weer tijd voor die pil", "Zal het dit keer redelijk gaan". En hoe meer je zo denkt, hoe meer je er niet in slaagt - ook al probeer je geweldige reuzeslokken van je water te nemen die mijnheer Medrol in te slikken. Ik weet dat het onnozel is en toch doe je dat!

Natuurlijk is dit in niks te vergelijken met mijn grote kwelduivel Mr Hodgkin en komt hij nog niet aan de tippen van Miss Mucositis, maar toch.

Mr Medrol heeft ook zijn positieve kanten: hij zorgt ervoor dat mijn lichaam "ontvankelijk blijft voor de chemo". Hij zorgt ook voor een gezonde blos in mijn gezicht waardoor veel mensen mij er goed vinden uitzien (het is echt niet van de zomerzon nochtans). Al is het verschil tussen mijn nu wel erg kale witte hoofdje een beetje lachwekkend te noemen. En tenslotte zorgt die lieve mijnheer Medrol er ook voor dat ik overeind blijf, dus een beetje mee verantwoordelijk voor de groene momenten. Dat heb ik tijdens cyclus 1 gemerkt. Toen moest ik van de dokter van de ene dag op de andere dag stoppen met dat te nemen en na het einde van dag 1 zonder die pillekes was ik dus een wrak. Ze weten nu dat ik daar nogal fel op reageer en nu bouw ik die dosis dus wat langzamer af. Hopelijk gaat het nu dus beter.

Morgen is weer D-day = de gevreesde dag 8 die het signaal geeft voor een volgende dip van op zijn minst enkele dagen. Maar, geen enkele cyclus is dezelfde, dus afwachten. En kracht halen uit volgend citaat: "You never know how strong you are, untill being strong is your only choice - Bob Marley".

Annick