Surprise, verrassing!

Hey,

Vandaag traditiegetrouw richting ziekenhuis voor mijn haast vaste gewoonte om daar op maandag om een of andere reden een deel van mijn tijd door te brengen. Ook deze keer dus.

Een dierbare vriendin was dit keer extra vroeg opgestaan om samen met mij tegen 8u30 ons aan te melden op verdieping nummer 5. Doel: dag 8 chemo cyclus 4 = de laatste zakjes chemo van deze cyclus zullen toegediend worden.

We (vriendin en ik) installeren ons, we (ik en mijn port-o-cat) worden aangeprikt, de buisjes vullen zich wederom met mijn bloed. Hop naar het labo om te bepalen of er eerst nog wat versterking moet toegevoegd worden of of mijn lichaam direct gulzig mag drinken van de chemo-cocktail. "Been there, seen that, know that" was het overheersende gevoel waarmee ik de arena betrad.

Maar ook dit keer kwam er een verrassing op de proppen. De bloedwaarden waren niet goed werd me gemeld, dus er kan vandaag geen chemo toegediend worden. Je mag bij de dokter gaan, hij zal het je uitleggen. Shit, dacht ik, dat betekent uitstel en later nog eens terugkomen. Dat betekent dat de planning van de groene dagen en van de cyclussen zal gewijzigd worden en dus - redeneerde ik vlotjes verder - dat ik bepaalde reeds geplande lichtpuntjes aan het einde van de komende rodere week mogelijks op mijn buik zou kunnen schrijven. Ik was dus zoals jullie me kennen al helemaal in oorzaak-gevolg-impact analyse :-).

Eens bij de dokter bevestigt hij dat de chemo niet kan doorgaan, vooral omdat mijn witte bloedcellen al veel te laag staan.
Je weet wel dat zijn die die zorgen voor je weerstand. Kans op infecties is nu erg hoog waardoor er even geen extra chemische brol bij gepompt kan worden. Gelaten vraag ik wanneer we dan wel deze cyclus zullen verder kunnen zetten. En het antwoord was: "We gaan deze dosis gewoon eens overslaan en voor deze cyclus het doen met 7 dagen chemo ipv 8. Dat kan geen kwaad voor één keer." Geen uitstel maar dus gewoon afstel! Normaal zeggen ze "van uitstel komt afstel" en hangt daar niet zo'n positieve sfeer rond, maar hier had het bij mij wel het "yes-en-vuistje-maken" effect hoor!

Dus na een venijnige Neupogin spuit in mijn buik (om zo de aanmaak van witte bloedcellen alvast stande pede te versnellen - mocht ik terug naar huis!

Je ziet het leven is vol van verrassingen, soms leuke soms minder leuke. Teveel op voorhand door redeneren is vaak compleet nutteloos en toch doe ik dat toch zo vaak;

We gaan nu verder de dip van cyclus 4 dag per dag op ons laten afkomen om dan hopelijk tegen volgende week maandag/dinsdag weer nog betere dagen tegemoet te gaan.
Vrijdag terug voor controle van het bloed en wellicht zal dan de versterking in de vorm van plaatjes of bloed nodig zijn. We zien het dan wel weer.

een blij verraste Annick