Chemo-brein en 2 harten?

Hallo

Dit weekend is in vergelijking met de vorige weekends op hetzelfde moment in de cyclus ....    NIET te vergelijken! Normaal krijgt de "Annick Gunst mét drive" dan een klein beetje ruimte om terug te schitteren. Maar dit keer (nog) niet. Dus, opnieuw gedwongen om dag per dag te nemen. Zal ik het ooit leren, kan je dat ooit leren, of is dat een of andere mensen-gen :-). Positief is wel dat mijn aanvaardingsproces al makkelijker gaat als iets niet loopt zoals verwacht!

Mijn energiepeil blijft erg laag. Focus en concentratie zijn lastig. "Chemo-brein", zei een verpleegster me vrijdag lachend. Ik heb het eerder al "hersenen met gaatjes" genoemd. Ik ben rusteloos, wil van alles regelen maar mijn brein heeft dus geregeld kortsluiting. En blijkbaar is dat een "normale" bijwerking van chemotherapie. Let's hope dat deze een tijdelijke is!


Daarnaast krijg ik regelmatig venijnige steken in mijn rug of borstkas. Dat is de normale bijwerking van mijn dagelijkse Neupogen spuitjes. Het is goed nieuws want dan mag ik 1) stoppen met die prikken 2) er zeker van zijn dat de witte bloedcelvrouwtjes volop nieuwe baby's aan het maken zijn die via mijn ruggegraat en andere grote botten (oa borstbeen) hun weg naar buiten zoeken. En zoals elke bevalling doet dat pijn...

Verder slaat mijn hart op hol: ik ben nochtans niet verliefd, ben niet intensief aan het sporten of waar je nog allemaal een snel kloppend hart van kan krijgen :-)) . Nee, mijn hart doet regelmatig overuren (onbetaald!) ook al ben ik in rust, laat staan als ik net enkel even een paar treden op de trap gestapt ben of van de ene kamer naar de andere wil geraken.

Ik heb zelfs de indruk dat ik soms 2 harten heb. Dat er eentje bijgeplaatst is ergens in een moment waar ik niet het "baby-i-can-sleep" bijwerkingske had. Mijn nieuwe hartje bevindt zich in mijn hoofd. Het is heel enthousiast dat het bij mij mag wonen en klopt er heftig op los om me dat te tonen. Dat jonge veulen is zo blij dat ik er hoofdpijn van krijg.


Ondanks het feit dat ik nu de trotse eigenares ben van 2 harten en dat ze echt wel hun best doen om te pompen, ben ik bij het minste buitenadem. Oorzaak? Mijn rode bloedcellekes staan veel te laag. Die rode mannekes zorgen er voor dat de zuurstof die mijn hart rondpompt overal in mijn lichaam komt. Maar ja, ze zijn met veel te weinig voor 't moment. Gesneuveld op het wrede slagveld in de strijd tegen de Chemo-Gruwels. Ze hebben gevochten als leeuwen, maar maakten net als Cecile en vele andere leeuwen en wild geen kans tegen de veel beter bewapende Chemo-gruwels. Dus velen hebben ondertussen de strijd verloren.


Maar - in tegenstelling tot onze mooie natuur en wilde dieren - kunnen we het leger van de rode bloedcelmannetjes wel telkens terug versterken. Dat dankzij alle mensen die bloed geven! Als je geschikt bent om bloed te geven, doen dus!  En dat is wat maandag - normaal gezien - zal gebeuren: er zullen wat bloederige bloedzakken aan mijn infuus gehangen worden en dan zal ik me vanaf dinsdag terug wat energieker voelen. Ook mijn "hoofdjes-hart" zal dan even in slaap gewiegd worden.

Het is dus duidelijk dat mijn lichaam het lastig krijgt om uit de dip te geraken. Dat betekent jammer genoeg ook dat de periode van de super groene dagen (= dagen waarin ik de Annick van voor de kanker toch een beetje herken) minder talrijk zijn vooraleer alweer een nieuwe cyclus gestart wordt. Ik krijg dus minder tijd om ook voldoende mentale kracht te vinden om opnieuw een boksronde met Mr Hodgkin aan te gaan. Anderzijds ben ik al wat gegroeid in mijn kijk naar de zaken waardoor ik zelfs in de lastige momenten iets makkelijker het positieve zie? Ja soms wel, maar soms ook helemaal niet. Het blijft vallen en opstaan. Maar zolang we dat vallen aanvaarden en de kwetsbaarheid kunnen opbrengen om dat te tonen, is terug opstaan leerzaam en maakt het je sterker. Denk ik.

Oh ja, de illustraties die ik op ons world wide web makkelijk vond bewijzen dat ik er niet alleen voor sta en dat alles wat ik hier schrijf dus "normal stuff" is voor mensen met kanker.

Annick