Vandaag is het plots veel minder. Voor mij is dat "plots", omdat ik mezelf opnieuw wijsgemaakt heb dat het ergste van cyclus 4 voorbij was. Want we zijn nu toch al vrijdag? Want ik heb nu toch al 4 spuitjes met de witte bloedcel-stimulerende vloeistof in mijn lichaam? Want ik kreeg afgelopen maandag geen chemo en dus recupereer ik nu sneller.? Want... Allemaal logische argumenten, maar niet in het land waar ik nu woon. Ik leer het nooit... ;-)
Na een niet zo denderende nacht stond ik op met een gevoel alsof ik gisteren wel heel zwaar de bloemen had buitengezet. Euh, niet dus, al kreeg ik gisteren wel een hele mooie ruiker biologische geteelde bloemen, maar daar gaan we geen verbanden tussen zoeken ;-). Darmen die rammelen, niet van de honger maar eerder in een poging om de vele pillerij en allerlei pap-achtige substanties die ik langs mijn keelgat binnengiet te verwerken en vanochtend ging dat niet echt vlotjes (verdere details over de bijgaande toiletbezoeken zal ik jullie besparen). Verder een neus die piekt, loopt en waar bloed uitkomt. En dat in een zalige combinatie met keelpijn en een mond die plots terug gevoeliger is, waardoor ik weet dat tante Mucositis zich toch nog aan een verrassingsaanval zou kunnen wagen.
Lichtpunt. Het geplande controlebezoek, uitkijkend naar versterking voor mijn lichaam! Resultaat bloedcontrole vandaag:
- witte bloedcellen: 1.000 en je moet er tussen de 4.500 en 10.000 hebben -> ondanks de 4 door mezelf in mijn buik geplofte Neupogen spuitjes dus nog een pak te laag! Ik blijf dus uiterst vatbaar voor stoute beestjes. Actie: verder spuiten!
- bloedplaatjes: 11.000 en je moet er tussen de 150.000 en 400.000 hebben, vanaf 20.000 moet je een zak met bloedplaatjes krijgen. Vandaar ook de bloedneus want te weinig van deze kerels zorgt voor stollingsproblemen. Actie: ik heb een zakje gekregen en dit keer zonder de stouterds waar mijn lichaam tegen in de aanval ging , dus zonder geschud en gebeef!
- rode bloedcellen: 3,21 en je moet tussen 3,8 en 5,8 zitten. Die zorgen voor transport van zuurstof en dus energie. Actie: nihil, nog niet laag genoeg gezakt was het oordeel. Jammer vind ik.
We aanvaarden dus dat het van dag tot dag en zelfs van uur per uur kan veranderen. Het weekend kan dus nog alle kanten op. Het is een speciaal weekend,want we nemen morgen afscheid van onze mooie Dakota en verwelkomen met open armen onze nieuwe vriend Divo. Ik hoop dat ik er voldoende sterk voor zal zijn om er bij te kunnen zijn. Afwachten.
Maandag wordt een erg drukke dag. 's Morgens om 8u opnieuw op controle en wellicht nog een zak bloedplaatjes, misschien ook bloed. En om 13u wacht in Kortrijk dan de Pet-scan op mijn lichaam. En zo gaat de laatste dag van de schoolvakantie volledig naar ziekenhuizen. Ik had het me stiekem anders voorgesteld. Nog eens samen met de kids tijd doorbrengen (ze komen vanavond terug thuis). Dat zal dan voor een andere keer zijn. En we hebben ook nog de avond 😏
Fijn weekend,
Annick
Geen opmerkingen:
Een reactie posten