De 5 zintuigen!

Hallo lezers,

Ik kan weer donkergroene streepjes zetten op mijn kalender en dat is zo'n fantastisch gevoel!
Ik tracht dan ook het maximum uit deze intense korte periode te halen.
Genieten met volle teugen met al mijn zintuigen is volop aan de orde.

- Tong - Proeven

Ik eet alsof ik iets in te halen heb. Het lijkt alsof mijn geest zich nu al wil voorbereiden op de volgende cyclus en onbewuste signalen stuurt dat ik terug wat reserves moet aanleggen. I don't care why, want man-man-man wat smaakt het mij! Van zelf gekookt lekker eten tot op verplaatsing eten (dat laatste prikkelt ook verschillende van mijn andere zintuigen!) .
Zoals gisteren met een tof koppel op een zalig terras genieten van een heerlijke Thaise maaltijd.
Of zoals vandaag een super lekkere ijscoupe met sorbet, vers fruit en frambozencoulis bij Tante Marie in Damme, samen met schoonzus.
Gedaan met de metaalsmaak in mijn mond die de werkelijke smaak van eten sterk negatief beïnvloedt. Gedaan met zachte, pap-achtige voeding om mijn gevoelige mond en keel te sparen.
Het zorgt ervoor dat mijn gewicht terug de hoogte in gaat (voor de start woog ik 69kg; momenteel zak in tegen het einde van de lastige peridoe naar ong 62 kg en kom ik in de 3de week van een cyclus zo ongeveer 2 a 3 kg bij tot ongeveer 65kg). Ready for round 4!

- Neus - Ruiken

Mijn neusje werkt terug "normaal"!
Terug eten herkennen aan zijn geur en er niet mottig van worden.
Terug genieten van een vleugje parfum ipv die geur als veel te sterk ervaren.
Gedaan met voorzichtig inademen langs de neus.
Volop snuffelen en snuiven en de sensatie van allerlei luchtjes in me opnemen, joepi!
En last but not least: met volle teugen en heel bewust diep ademhalen door je neus en de lucht door je luchtpijp naar je 2 longen sturen (= yoga oefening waar ik veel deugd van heb en die mijn voorbereiding is op meditatie)

- Oor - Horen

Gedaan met oren die geteisterd worden door in alarm slaande chemo-pompen, door dichtslaande deuren in ziekenhuiskamers, door mijn 2 bonkende harten als ik stil in mijn bed lig (de zakjes bloed doen schitterend werk en mijn hart is terug in normale modus, mijn 2de hart in mijn hoofd is gaan slapen sinds dinsdag).
Gedaan met overgevoeligheid aan lawaai omdat je "op" bent.
Terug mijn oor-schelpjes open zetten en maximaal genieten van het ruisen van de wind (vanavond was dat zeker aan de orde!), het gefluit van de vogeltjes, het zoemen van de bijtjes, enz....Of van Marco Borsato die weerklinkt in mijn oren terwijl ik in onze wijk een wandelingetje maak (jaja ik weet het, nu zal ik sommigen de ogen doen fronsen, maar ik daar eens lekker mee meebrullen :-)).

- Oog - Kijken

Meer energie heeft ook effect op je "kijk" op de zaken. Het lijkt alsof mijn ogen positiever ingesteld staan :-). Dat ze meer gericht zijn op het mooie. Dat is er nochtans altijd, maar in slechte momenten durven mijn ogen nog al eens bijziend te zijn. En ik kan ook langer kijken zonder dat mijn ogen dichtvallen van vermoeidheid. Bovendien is wat ik kan bekijken boeiender. Ik kom veel meer buiten en dus is het even gedaan met het beperkte zicht van de omgeving van mijn bed, mijn living of de ruimtes in het ziekenhuis. Die geraak je echt wel beu gezien. Genieten van de natuur buiten, van mooie filmpjes van een prachtig mogelijk nieuw paardje voor Britt, etc...

- Hand - Voelen

Zeker zintuig "voelen" is - zowel fysiek als geestelijk -  veel aangenamer dan in de mindere periodes.
Vb fysiek voelen: ik kan weer even veel meer genieten van streeltjes op mijn rug door manlief, daar waar ik anders het gevoel heb dat ik bij aanraking een of ander broos wezentje ben waarvan de zenuwen/huid licht ontstoken zijn.
vb. geestelijk voelen: ik heb terug meer energie en moet mijn energie ook minder steken in het managen van fysieke en of mentale pijnen --> meer ruimte vrij om mijn intuïtie aan bod te laten komen. Zo heb ik bijvoorbeeld een onverwacht onverklaarbare klik met iemand die ik gebeld heb ivm mogelijk nieuw paardje voor Britt. Hoe je bij een persoon die je eerder nog nooit gezien of gehoord hebt toch zeer snel het gevoel krijgt van verbondenheid. Openheid en oprechtheid die van beide kanten komt waren denk ik de basis, samen eenzelfde denkwijze/aanvoelen. Ik ben er echt van onder de indruk en ben ook blij dat ik meer en meer durf te vertrouwen op mijn intuïtie daarin.

Morgen gaan we onze kids ophalen van hun surf en beach kamp in Wenduine. Ik kijk er al naar uit te luisteren naar hun wellicht enthousiaste verhalen. Geen kaartjes of brieven ontvangen, dus alles vers van de pers morgen. Misschien ook beter om geen brieven te krijgen want gisteren het hilarische verhaal gehoord van een bevriend koppel: zoon (9j) is op kamp met chiro, zoon stuurt een briefje in voorgefrankeerde omslag door mama meegegeven, tekst op brief is kort en bondig: "ik wil naar huis". Ja en dan wordt het lang aftellen naar de dag dat je zoonlief mag gaan ophalen. Maar ook dat komt allemaal wel goed :-).

Tot gauw,

batterij-opladende Annick

ps: Ik weet dat ik beloofd had iets over yoga te schrijven, maar bovenstaande moest er blijkbaar eerst uit. Stof voor een volgende berichtje?