Vieren nu en later!

Hey,

Er is veel actie deze week. Toch in vergelijking met vele andere weken.

Hierdoor raakt de ziekte en alles wat daarmee te maken heeft op de achtergrond. Ik denk heel weinig aan Mr Hodgkin, aan de Chemo-Gruwels, noch aan de witte & rode bloedcellen of aan de befaamde bloedplaatjes. Het is fijn om te voelen dat ik niet alleen mentaal maar ook lichamelijk de actie aankan.

Mijn broer, één van zijn dochters en haar zesjarige dochter zijn net een weekje in het land en dus proberen we zo een en ander samen te doen. Bijvoorbeeld naar de tentoonstelling Körperwelten in Brugge (fasinerend, een aanrader!) en daarna lekkere & gezonde kost bij Ellis Gourmet Hamburger).

En natuurlijk kon een bezoekje aan Divo niet ontbreken. Divo & Britt demonstreerden hun mooie samenhang en als familie genoten we van de mooie natuur en elkaar op het "strand van Zuienkerke".

 Dat werd dan gevolgd door een uitbundig multi-taartjes-festijn. Het was eigenlijk gewoon een misverstandje, want zowel ik als mijn papa hadden in taartjes voorzien. En natuurlijk hadden we beiden wat extra voorzien. Bourgondisch gewijs is dat allemaal in orde gekomen hoor. Zeker ik kan momenteel wel een en ander verteren, alsof mijn lichaam een inhaalmanouvre van formaat wil maken.












Wat ik wel merk is dat ik snel terug de behoefte voel om alleen te zijn. Een drukke namiddag zie ik het liefst gevolgd door een dagje meer stilte. Ook al geniet ik dan wel van die actieve sociale momenten.. Ik vind het nu dus soms al te druk en te veel in een keer. Raar. Daar denk ik wel over na...

Het zijn de laatste fel groene dagen alvorens mijn opgebouwde "strength" terug zal afgebroken worden. Dat is natuurlijk niet echt iets om naar uit te kijken. Mijn bange hartje zal zondag wel volop terug aanwezig zijn. En toch is het anders dan de andere keren. Omdat ik natuurlijk al wat weet wat komen gaat en beter kan inschatten. En vooral omdat het de laatste keer is! Kunnen zeggen "de laatste keer chemo dag 1, etc .." zal toch wel een extra riem onder mijn hartje steken.

Bovendien hebben Nico en ik nog een extra motivator geregeld om samen naar het einde van de chemo-tunnel te geraken. Het licht aan die tunnel is nu toch al goed zichtbaar, maar laat ons zeggen dat we nog een extra lampke geïnstalleerd hebben. Begin november gaan we samen deze mijlpaal gaan vieren in ... Genk. Off all places, hoor ik sommigen misschien denken? Nee ik heb niet direct iets met Genk. Ik kreeg van een aantal OZ collega's een mooie attentie nl. een wellness behandeling speciaal op maat van kankerpatiënten én voor de partner (die dan verwend wordt met andere massages en verzorgingen). Omdat Genk wel effe rijden is én omdat ik - van OZ werkgever - nog een Hippe Hotel Bongo Bon in de la liggen had, combineren we dat met een overnachting in... logischerwijze... een hip ****hotel in Genk. Gastronomisch etentje & lekker ontbijt erbovenop.

Je ziet, door moeilijke momenten gaan heeft ook zo zijn voordelen, want als je eruit komt kan je dat met nog meer intensiteit gaan vieren :-). Laat het echter liever niet zo ver komen he!

Annick