Het is weer volop de periode waarop de familie Bijwerking op bezoek wil komen. Alhoewel je van familie eigenlijk niet kunt spreken. Die komen niet geniepig plots om de hoek hun "ambetantigheden" droppen.
Mijn legers verzwakte witte soldaten zijn met minder en minder en daar profiteren die kloojoos van de maffiabende Side Effects genadeloos van. Het is altijd afwachten wat het zal zijn maar de kans dat er iets door de linies geraakt is groot. We kregen o.a. al tante Mucositis, miss Flauwval en neef Piekneus over de vloer, om er maar een paar te noemen.
Sinds gisterenavond dient zich een nieuw, toen nog onbekend, lid van de clan Bijwerking aan. Heel onschuldig, een raar rood uitslagje van een paar vierkante centimeter op mijn rug links. Wat boebelig. Na inspectie van manlief ook een soort blaasjes op te zien. Geen jeuk, geen pijn. Daar draaien we niet direct onze hand voor om was de eerste gedachte. Laat ons er maar eens een nachtje over slapen.
De volgende ochtend, vandaag dus, idem dito. Vermits ik vrijdag toch op controle moet, was plan A om het dan wel effe te tonen. Maar met de wetenschap dat de witte legers nog verder een pandoering krijgen de komende dagen, dat kleine infecties in mijn huidige conditie kunnen uitgroeien tot grotere problemen en met wat aanmoediging van Nico, ben ik daarnet toch maar even binnen gesprongen in mijn voorlopig nog altijd 2de thuis Az Sint Jan.
Een blik op de plek door een ervaren verpleegster en de onbekende snoodaard was geidentificeerd: el padre Zona heeft toegeslagen. Ik vloog direct op consultatie bij mijn dokter. Resultaat: 5 pillen per dag Zovirax nemen 7 dagen lang en 2 maal bepoederen van de aangetaste plaats. En hopen dat het zich niet te heftig en teveel uitbreidt.
Als je zo even googelt op dit kereltje dan lijkt 't geen toftje te zijn. Vooral het pijnaspect (en zelfs mogelijk blijvende pijn !) is niet mijn favoriete passage. Virusje dat in je zenuwbanen zit en dan weet je het wel he. Echter, tot nu toe alleszins niet veel last van, let's keep it that way, please! Geen stilte voor de storm graag!
Ik neem nu dagelijks een ganse cocktail aan medicijnen: maar liefst 8 pillen ( 2 soorten antibiotica, 1 pil tegen schimmelinfecties , 5 dus voor mijn nieuwe bezoeker). Aangevuld met het in mijn buikje ploffen van mijn spuit ter versterking van de witte legers. Met als toetje 2 in-poedermomenten. En elk medicijntje heeft zijn eisen: voor het eten, na het eten, met x uur tussen, altijd op hetzelfde moment...
Ondertussen niet vergeten heel goed t mondje preventief te verzorgen door na elke maaltijd/hapje tandjes te poetsen en toch zeker 2 maal per dag te spoelen.
Vervelen? Ikke? Neuh! Met een chemo- brein is dit echt al een uitdaging! Er gaat dus ook wel wat tijd verloren met het opnieuw nadenken over wat er nu weer moest gebeuren of waarom je nu ook alweer in de keuken bent. Maar dat is dan weer goed voor de beweging en dat is ook belangrijk, blijven regelmatig bewegen...
Je ziet: we zijn er bijna maar nog niet helemaal...
#volhouden , zouden ze in twitterland zeggen zeker?
Annick
Geen opmerkingen:
Een reactie posten