zaterdag 17 oktober 2015

Ploegen...





En de boerin die ploegde voort...
Het einde van het immense veld komt in zicht.
Nog enkele stroken zware kleigrond om te ploegen

Haar lichaam voelt zwaar door het harde terugkerende werk 
Door de genomen hindernissen in de vele hectares voorafgaand
Geradbraakt in lichaam en soms ook in geest

Daar waar ze voorheen eerder koppig verder werkte, kop in de grond
Gefocust op het ritme van de ploeg, op de steeds terugkerende bewegingen
Zich eraan vasthoudend en kracht puttend
Durft ze nu al eens even stil te staan
Schuchter achterom kijkend naar haar omgeploegde veld

Hoopvol dat de omgeploegde zoden de akker terug alle zuurstof zullen geven
Om na de winter - na voldoende rust - en met de nodige extra bemesting
Nieuwe, beloftevolle teelten te laten groeien

Bang soms, dat de grond misschien niet genoeg is omgeploegd
Dat de aarde toch nog teveel restanten van eerdere gewassen, van pesticiden zal bevatten
Dat het harde werk misschien niet de oogst zal geven waarop gehoopt
In al zijn graag gewilde facetten

Meer en meer beseffend welke weg is afgelegd of toch bijna
Inziend wat er op het spel stond en staat
Uitkijkend over al die hectares geleverde werk
En langzaam hierdoor plaats gevend en makend voor weggeduwde emoties

Dankbaar ook, ontzettend, voor alle steun van paard, van ploeg, van de boer
Van de ettelijke mentale toejuichingen aan de zijkant van dat grote veld
Altijd was er wel iets of iemand die van ver of dichtbij aanwezig was
Zorgend voor die extra duw om de volgende stappen te zetten

Nog even die focus houden dus
Nog even die laatste stroken afwerken
En de boerin die ploegde dapper voort...

En nu voor de liefhebbers van minder omfloerste taal. 
Alles gaat zoals verwacht. De kracht zakt zienderogen, de vermoeidheid, het ongeduld , de intoleratie, de kaas met gaten in mijn hersenen stijgt dan weer in felle curve. Blijkbaar hangt er ook weer zo'n typisch chemo-geurtje rond mij. De rules off engagement worden terug strenger toegepast. 
Morgen nog 3 chemopillen, overmogen misschien nog 1 chemobaxter. Dan nog de dip verwerken.
En dan... Rust en heropbouw.

Xxx

Annick

het ploegende paard :-), genietend van een rustpauze















een modderige mede-ploeger (na de scouts paracommando namiddag)



















en pannenkoeken gebakken door de boer

1 opmerking:

  1. Amaai boerin Annick, zo schoon geschreven en prachtig verwoord.
    Nu nog de niet te onderschatten laatste loodjes zoals dat hoort.
    Laat alle emoties daarna maar schieten.
    En probeer dan maar weer met volle teugels te genieten.

    BeantwoordenVerwijderen