Hallo,
Vers van de pers de uitslagen voor vandaag
- rode: 3,42, te laag maar nog ca va --> geen actie
- plaatjes: 18.000 (min 150.000 nodig) --> legertje is terug wat aangevuld
- witte: 200 (min 4.500 nodig) --> blijven spuiten en rules of engagement toepassen
Veel lager kan er niet meer gezakt worden, dus t is nu kwestie van geen infectie op te lopen en dan is voor cyclus 5 het ergste achter de rug. Weinig pijnlijke bijwerkingen dit keer, let's keep it that way!
Ik begin al langzaam terug wat vooruit te kijken en er tikt al in de achtergrond een aftelklokje: nog 31 dagen, nog 30 dagen,.. Mijn proactiviteit ( en dus minder in het NU leven,foei!) namen weer de bovenhand. Vanmorgen toen mijn dokter me aanmoedigend zei " komaan 't is aftellen nu", was ik er als de kippen bij om te antwoorden: "Ja, nog een 30- tal dagen. In dat kader, kom ik in aanmerking om deel te nemen aan het revalidatieprogramma O-Balance na de behandeling?" Zeker en vast, was het doortastende antwoord onmiddellijk gevolgd door actie. Hij nam de telefoon om direct een afspraak te maken, zodat iemand me alles kon komen uitleggen maandag bij mijn volgende bezoek. Super! Tijdens dat telefoongesprek bleek echter al snel dat we niet op dezelfde golf aan het surfen waren, want ik hoorde hem volgende uitleg geven " ik heb hier mevrouw Gunst bij me die op het einde van haar behandeling is...". En ik met handgebaren en stil gefluister duidelijk maken dat ik nog wel 1 cyclus te gaan heb, ja toch? Het telefoongesprek werd abrupt afgesloten met de boodschap "dat het toch niet nodig was want te vroeg" en naar mij toe een korte "dat gaan we dan bij de volgende cyclus bekijken". Ik was weer teveel vooruit aan het denken.
Ergens heeft mijn dokter in zijn hoofd geprogrammeerd dat dit mijn laatste cyclus is ( zie eerder nieuws op deze blog). Je weet hoe dat gaat als er iets verkeerds in je hoofd ingeprent zit, dus alle begrip. Wel grappig. En hoofdzaak is dat hij een kei in zijn vak is wat betreft de essentie. Hij heeft me het leven gered, klinkt vrij melodramatisch, maar droogweg is dat wel zo. Ik kan hem dus wel wat verstrooidheid vergeven!
Ergens heeft mijn dokter in zijn hoofd geprogrammeerd dat dit mijn laatste cyclus is ( zie eerder nieuws op deze blog). Je weet hoe dat gaat als er iets verkeerds in je hoofd ingeprent zit, dus alle begrip. Wel grappig. En hoofdzaak is dat hij een kei in zijn vak is wat betreft de essentie. Hij heeft me het leven gered, klinkt vrij melodramatisch, maar droogweg is dat wel zo. Ik kan hem dus wel wat verstrooidheid vergeven!
Geniet verder van de kleine en grote dingetjes, ook tijdens dit weekend!
Annick
Geen opmerkingen:
Een reactie posten