't wordt lastiger

hallo,

Het is duidelijk dat Annick het zwaarder begint te krijgen.
Haar energiepeil is opmerkelijk gezakt de voorbije dagen.
De dokter had ons verwittigd dat de periode 'dag 9 t.e.m. dag 17' het zwaarst zou zijn.
(als gevolg van de chemo zit de weerstand en het energiepeil dan op een dieptepunt).
Vandaag was dag 8, dus we naderen de moeilijke periode...

Het verschil met een week geleden is opvallend groot.
Alle energie is langzaam aan uit Annick verdwenen, zoals een ballon die lek gestoken wordt en zachtjes aan lost. Straf spul, die chemo!

't Was mij het nachtje wel. We hebben allebei een groot deel van de nacht wakker gelegen.
Eerst geraakten we niet in slaap en toen we uiteindelijk toch in slaap sukkelden, kreeg Annick de meest verschrikkelijke nachtmerries. Natuurlijk waren we dan allebei opnieuw wakker en konden we terug herbeginnen...

Vanmorgen om 9u30 ging het dan - met kleine oogjes - richting ziekenhuis.
We dachten dat het een 'vluggertje' zou worden, maar dat was een misrekening.
Vooraleer ze met de chemo konden beginnen, moest eerst bloed afgenomen worden. Ze geven namelijk maar chemo als de bloedwaarden goed genoeg zijn. Daarna moest ze zeker nog 2 uren vocht toegediend krijgen (doen ze altijd vooraleer ze chemo geven).

Annick lag de ganse tijd knock-out in haar bed. Ze was zo zwak (haar bloeddruk stond 8 over 5) dat ze bij het rechtstaan zelfs flauwgevallen is... Geen paniek, ik weet wat te doen: verpleegsters roepen, terug in bed leggen, benen omhoog en een beetje bekomen;-) Die verpleegsters zullen haar snel leren kennen!

Na een tijdje kon ze toch de chemo krijgen. We hebben een beetje een dubbel gevoel bij die chemobaxters. Enerzijds weet je dat ze jouw leven kunnen redden, maar evengoed weet je dat het toch echt wel vergif is. Moet je dan blij zijn of bang zijn als de verpleegsters met die zakjes afkomen?

Maar samen met de chemo kreeg Annick ook een paar andere medicijnen toegediend, die haar toch weer iets meer energie gaven.
Rond 15u30 waren we eindelijk thuis.

Deze tumultueuze nacht en dag zijn (gelukkig) achter de rug.
Vanavond kruipen we op tijd in bedje en wachten we af wat de volgende dagen zullen brengen.

De volgende 7 dagen zal een verpleegster een inspuiting komen geven met een medicijn dat de aanmaak van de witte bloedcellen stimuleert. De dokter heeft ons verwittigd dat dit medicament wel een aantal bijwerkingen veroorzaakt: botpijn, hoofdpijn, maagpijn, ... Geen leuk vooruitzicht.

Volgens de voorspellingen zal het een lastige week worden.
We'll see. We bekijken het dag per dag.

groetjes,
Nico