Grace

Hey,

Zoals jullie weten ben ik zoekende naar wie ik in wezen ben en welke missie ik te vervullen heb.

Een beetje een SFO-oefening (Strategische Focus Organisatie, voor de OZ-ers kent dit geen geheimen!), maar dan eentje voor organisatie AG. En eentje komende vanuit mijn hart en ziel eerder dan vanuit wat mijn  brein me graag wil laten op focussen. Dat laatste is een uitdaging van formaat. Er zitten veel laagjes, muurtjes en booby-traps rond mijn "ware zijn". Door mijn brein gefabriceerd in de loop van mijn 45-jarig bestaan op deze aardbol. Om me te beschermen. Uit angst om bv "niet goed genoeg bevonden te worden". Hier en daar komen er bresjes in de muren, schilfert een brein-laagje wat af. Daardoor kan ik al eens piepen en vooral voelen wat daar achter schuil gaat.

Wat is mijn Reden van Bestaan?
Momenteel zit ik op

  "Authentiek betekenis geven aan mijn ontdekkingen voor mezelf en anderen".

De 5 belangrijke componenten (via de methode Big5) die daar aan bijdragen voor mij zijn:
1) Groeien en leren
2) Rust en stilte integreren
3) Anderen een ander zicht geven
4) Communiceren
5) Ervaringen met diepgang


Om een en ander niet te vergeten, zocht ik een ezelsbruggetje en toen kwam ik dus op GRACE. Toen ik de betekenis opzocht, was ik even oprecht van mijn melk:

genade, ontferming, mededogen

grace, mercy, favor, clemency, 

gunst

favor, grace, courtesy, privilege, indulgence

Echt waar, google maar!
Toeval? Of is dat nu net wat mijn ziel het meeste nodig heeft?

Ik voel veel innerlijke rust als ik bovenstaande lees. Nee, ik spring niet op en neer van vreugde of voel me niet overspoelt door passie, maar misschien past dat ook niet bij mijn aard. En is net het voelen van die grote innerlijke rust hét teken voor mij dat dit dicht bij mijn "Ware Zijn"aanleunt?
Kan ik dit als kader gebruiken om wat ik wil ondernemen vorm te geven?
We geven het verder tijd om te nestelen, te groeien..

Voor de rest blijf ik surfen. Lange stabiliteit daarin is nog niet aan de orde. De ene keer voel ik me een ervaren surfer met toenemende getrainde spieren, kracht en energie. Dan slaag ik er in coole moves op de golven te doen. Bijvoorbeeld vorige week. De andere keer (vb sinds dit weekend, vandaag) voel ik me een beginnende surfer die onzeker met wankele beentjes en zonder veel energie en kracht zich staande probeert te houden en veel op het strand moet gaan rusten.



Dat heb ik te accepteren. Mijn brein panikeert dan natuurlijk graag en dus fluister ik het liefdevol toe dat we dit keer niet op zoek gaan naar het waarom van dat grote verschil in aanvoelen. Dat we gaan luisteren naar ons lichaam dat opnieuw aangeeft dat het niet veel zin heeft. Dat we er op gaan vertrouwen dat er zeker ook terug "Olympische Surf Ervaringen" zullen komen.





surfing girl, Annick