Vanzelfsprekendheid -> dankbaarheid

Heyla,

Via een fijne vrouw - waar ik ook wat coaching bij volg - kwam ik op het spoor van het boek The Magic (Rhonda Byre).

Ik vond mezelf eigenlijk wel een redelijk dankbare persoon, dat was althans mijn perceptie.
Netjes dank je wel zeggen als je iets krijgt (is me door mijn opvoeding goed "ingedramd"). Ook heb ik me al heel vaak in mijn leven een echte gelukzak gevoeld en dat ook regelmatig geuit. Toch heeft dit boek - en btw ook het K-spook - me een veel diepere invulling en betekenis van dankbaarheid getoond.

Zo expliciet dankbaar ingesteld zijn ben ik eigenlijk toch niet, want ....


... ik vind heel veel dingen zo vanzelfsprekend dat ik er zelfs niet meer dankbaar voor ben, of toch niet uitgesproken. Ja, als het me plots afgenomen wordt, dan mis ik al wat er niet meer is enorm, maar zolang het er is, tja dan is het ... doodgewoon normaal. En dat is het niet! Neem nu bijvoorbeeld OZ, mijn werkgever al meer dan 20 jaar, daar is een waslijst van dingen om dankbaar voor te zijn: buiten mijn ziekte-uitkering (ook al trouwens iets om dankbaar voor te zijn) krijg ik nog een serieuze mooie bijbetaling van de verzekering, ik krijg er gratis warme drankjes en water zoveel als ik wil, ik mag altijd rekenen op professionele bureau-uitrusting, ik hoef niet te puffen in de hete dagen dankzij de airco, ik mag gratis en onbeperkt aan de vitaliteitsinitiatieven (sporten, infosessies) deelnemen, mijn hospitalisatieverzekering is een goede en helemaal gratis voor mij, ik krijg veel vakantie, lunchen kan in een gezellige refter mét terras, ... En de OZ-lijst is nog heel lang . Echt waar, ik heb het eens opgeschreven en eerlijk gezegd: doodgewoon werd plots terug WAUW! Heel veel topics (zoals geld, huis, gezin, vrienden, familie, etc...) kan je zo de revue doen passeren en eens stilstaan bij wat er allemaal is. Quote uit het boek: "Vanzelfsprekendheid resulteert heel makkelijk in klagen en in negatieve gedachten en woorden". Slik, herkenbaar.


... ik ben door mijn "be perfect" echt een toonbeeld van kijken naar waar het nog beter kan en hierdoor veel te vaak voorbij gaan aan wat er al allemaal is en daar ook al tevreden mee zijn. Het glas is halfvol en niet halfleeg, dat leer ik tot vervelens toe aan aan mijn kinderen. Maar mijn voorbeeldrol daarin is vaak onbewust iets totaal anders. Probeer maar eens een ganse dag niks negatiefs te denken of te zeggen. Uitdaging! Als je jezelf betrapt op het toch te denken of te doen, heb je nog een plan B door te zeggen "Maar, ik moet wel zeggen dat ik erg dankbaar ben voor... " Fuck perfect dus!





... ik ben ik door mijn "hurry up" en als een Speedy Gonzales door het leven jagen helemaal buiten adem om echt voldoende stil te staan bij wat er allemaal is om dankbaar voor te zijn. Om echte dankbaarheid te VOELEN (is niet hetzelfde als snel even "dank je wel" zeggen) is geduld een vereiste.




Yep, groeien en leren is ook confronterend, naast natuurlijk ook erg dankbaar :-).

Ik oefen mezelf dus in dankbaarheid. Zo schrijf ik bv 28 dagen lang elke dag 10 dingen op waarvoor ik dankbaar ben én ook waarom ik er dankbaar voor ben. Dubbels zijn niet toegelaten :-). Dat is één van de dankbaarheidsoefeningen uit het boek. Elke avond denk ik ook na over de dag en waarvoor ik vandaag dankbaar mag zijn. Dan kies ik er ééntje uit waar ik het dankbaarst voor ben en bedank daar expliciet voor. Daarnaast geeft het boek je ook nog andere oefeningen om een kei in dankbaarheid te worden. Een echte dankbaarheidsdoop is het!

Enne, als je dankbaar bent voel je je als vanzelf een pak beter, dus... try it out!

Dankbare Annick